Category: Հրապարակումներ
Published on 18 June 2014
Print

Երեկ 10 հոգանոց խմբով (ԱԻդա, Արփի, Կարէն, Վրէժ, Վարուժան, Ես, Գագո, Մաթեւոս, Արթուր, Գոհար) եղանք Պարոյր Սեւակի շիրիմի մոտ, ապա (աւելացաւ Սամսոնը) բարձրացանք Սպիտակաւոր, որտեղ հողին յանձնուած Գ.Նժդեհի աճիւնի վրայ 1989 թ. ԱԻՄ-ը (Գ. Մովսէսի հիմնական դերակատարութեամբ) խաչքար ու շիրմաքար է տեղադրել։ Այն ժամանակ նիւթական ծախսերն հոգացին ԱՄՆ աիմականները՝ զորակցականները։ Շիրմաքարին կայ ԱԻՄ զինանշանը։ Մովսէսն է առաջարկել յունիսիւ 17-ը Գ. Նժդէհի յիշատակի օր դարձնել։ Եղեգնաձորին կից Վերնաշէն գիւղից մինչեւ Սպիտակաւոր ճանապարհը տեւում է մոտ 3 ժամ։ Ուխտագնացութեան եկած այլ մարդիկ էլ կային, իսկ նախորդ օրունաից՝ 5 հոգիանոց մի խումբ 1987-88թթ. աիմական Գարեգինի հետ։ Ուրախալի էր, որ կային (երկու տասնեակի չափ) երիտասարդներ։ Վերջին մի քանի տարիներին չէինք գնում նախկինում ընդունուած կարգով այն բանից յետոյ, երբ մի քանի անշնորհքներ գողի պէս, առանց համապատասխան որոշման (գոնէ կառավարութեան մակարդակով) եւ մնալով անպատիժ աճիւնի մի մասը տեղափոխել էին Կապան։ Այդ սրբապիղծներն անպատիժ մնացին, սակայն նրանց չեկիստ հովանաւորները (հովանաւորը) պատժուեց։ Վերադառնալու ճանապարհին ընկանք յորդառատ անձրեւի ու կարկուտի տակ։ Մի կերպ հասանք սարուորների կացարան, ովքեր մեզ ապաստան, տաք հագուստ ու սնունդ տուեցին։ Ինչ լաւն էին. պատկերացնել դժուար էր՝ տիկին Սաթենիկ, ամուսինը Գառնիկ, կողքի կացարանում եւս տատիկներ ու պապիկներ՝ թոռնիկների հետ։ Այնտեղ եղած ընթացքում Գառնիկ պապիկը կացարան մտած թունաւոր օձ վնասազերծեց։ Իսկ այդ ընթացքում հայկական ծագումով՝ ոչ թուրքական կամ գերմանական կամ հրեական, այլ հայկական ծագումով Լաւրովը ռուսական կայսերապաշտութեան շահերից ելնելով (ինչպէս իր դուշեւնի պապոչկա միկոյանչիկը) Ալիեւին ինչ-որ բան էր համոզում ու ասում՝ հորս արեւ ինչ ուզես կանենք, միայն թէ... Վերջին յատուածը «ախմախապաշտներ»-ի համար է...

 

 

Որոնում

Վերջին տեսանիւթեր

?>?>