1990թ. այս օրը զոհվեց Մովսես Գորգիսյանը։Lurer.com-ի հետ զրույցում ԱԻՄ նախագահ Պարույր Հայրիկյանը, հիշելով իր ընկեր Մովսես Գորգիսյանին, ասաց.
«Հայ ժողովրդի մեծագույն կորուստներից մեկն է եղել իր մահը։ Համարձակ, խիզախ, ստեղծագործական մտքի տեր, շնորհալի, ինչպես նաև լավ հռետոր։ Մեծ ու իրական հայրենասիրությունը պետք է իրենից սովորեն։ Ճշմարիտ և աստվածատուր շնորհ ուներ. Մովսեսը երբեք չէր հաշվում, թե ո՞րն է շահավետը։ Նա ասում էր. «երբ դուք այլընտրանքի առաջ եք կանգնած, թե ո՞ր ուղով գնաք, որ արդյունավետ լինի՝ արդյունավետության մասին մի մտածեք, փնտրե՛ք ճիշտը։ Հաճախ Մովսեսից վկայակոչում են "կեցցե՛ այն Հայաստանը, որը վաղն է գալու" արտահայտությունը, բայց նա ավելի խորքային խոսքեր ևս ուներ»։
Պարույր Հայրիկյանը նաև հիշում է, որ երբ նրան խնդրեց «Հրապարակայնություն» հանդեսի խմբագիրը դառնալ, հետո նաև «Հայրենիք» հանդեսի, ինքն ասում էր,- «բայց ես մասնագիտությամբ ռեժիսոր եմ, ես ո՞նց պիտի անեմ այդ աշխատանքը»: Բայց երկու ամիս հետո մասնագիտությամբ ռեժիսոր Մովսես Գորգիսյանը կարող էր մրցել ամենալավ խմբագիրների հետ։ Երբ ձերբակալվեցին «Ղարաբաղ» կոմիտեի անդամները, ի պաշտպանություն նրանց անգամ տպագրեց երկլեզու «Մեղադրվում են» ժողովածուն։
«Բայց որոշեցին վերացնել նրան: Մեծություն էր, ով շատ օգտակար կլիներ։ Խանգարում էր միջակություններին և ԿԳԲ-ի գործակալներին»։
ԴԷՊԻ ԲԱՑԱՐՁԱԿ ԺՈՂՈՎՐԴԱՎԱՐՈՒԹԻՒՆ
Նուիրում եմ բոլոր ժամանակների բոլոր ազգերի ազատասէր մարդկանց..
Ժողովրդավարութիւնը մեծագոյն համամարդկային արժէքներից է։ Պետութիւնների ժողովրդավարականութեան կողմնակիցներն արձանագրում են, որ իր բոլոր թերութիւններով հանդերձ ժողովրդավարութիւնը հասարակական յարաբերութիւնների կարգաւորման եւ ազգային պետական կեանքի կառավարման լաւագոյն համակարգային հնարաւորութիւնն է։ Ընդգծւում է նաեւ այն, որ ժողովրդավարութիւնը դարձել է միջազգային յարաբերութիւնների կարգաւորման, պետութիւնների խաղաղ գոյակցութեան եւ զարգացման գլխաւոր նախապայմանը։