Ուկրաինական ճգնաժամի վրա խորանում է Ռուսաստան-Արեւմուտք հակադրությունը եւ կողմերը միմյանց սպառնում են պատժամիջոցներով, իսկ իրավիճակն ընդհանուր առմամբ նախապատերազմական է: Ռուսաստանը մնացել է գրեթե միայնակ: Անգամ Մաքսային միության գործընկերներ Բելառուսն ու Ղազախստանը մերժեցին նրա գործողությունն Ուկրաինայի դեմ:

Կրեմլի տերը նրանց հրավիրել է Մոսկվա խորհրդակցության: Խորհրդակցության մանրամասները հայտնի չեն, սակայն հավանական է, որ Պուտինին հետաքրքրողն այն է, որ Եվրասիական միության նախագիծը չտապալվի: Ներկայում Մոսկվայի համար այն ձեռք է բերում հատկապես կարեւոր նշանակություն:

Լուկաշենկոն ու Նազարբաեւն ըստ ամենայնի դեմ չեն լինի: Ռուսաստանը երեւի թե գտնվում է առավելագույն անկյուն քշված վիճակում, եւ Եվրասիական միությունը նրա համար շատ կարեւոր է: Բելառուսին ու Ղազախստանին այն ոչնչով չի խանգարի, սկզբունքային նշանակություն չունի՝ այդ միության մեջ են, թե դուրսը: Պարզապես ներկայիս պահին նրանք կարծես թե գտնվում են Ռուսաստանին պայմաններ թելադրելու ամենապատեհ ժամանակաշրջանում:

Ընդհանրապես, ներկայիս իրավիճակում Եվրասիական միության կամ դրա ուրվանկարի կոնֆիգուրացիան փոխվում է, ընդ որում՝ երկար ժամկետով: Ռուսաստանի համար առանց այդ էլ դժվար էր որեւէ բան թելադրել Բելառուսին ու Ղազախստանին: Այժմ, եւ սրանից հետո, դժվար է լինելու կրկնակի: Պարզապես Պուտինն այլ ելք չունի: Նա շատ կուզեր, որ Եվրասիական միությունից հրաժարվեին Բելառուսը կամ Ղազախստանը, բայց Լուկաշենկոն ու Նազարբաեւն այդքան հիմար չեն, որ իրենց համար թելադրելու ամենահարմար պահին հրաժարվեն այդ գործիքից: Հատկապես որ հեռանկարում առավել հավանական է, որ միությունը նրանց ձեռքին դեռ երկար է մնալու Ռուսաստանին թելադրելու գործիք:

Օդում կախված է մնում Հայաստանը, որը հայտարարել է Եվրասիական միության հիմնադիր լինելու ցանկության մասին եւ քառատրոփ սլանում է դեպի այդ միությունը: Հայաստանի սլացքը հասկանալի է: Սեպտեմբերի 3-ից հետո Սերժ Սարգսյանն իր վրա է վերցրել մի շարք պարտավորություններ Ռուսաստանի հանդեպ, մինչդեռ իրավունք՝ գոնե ձեւի համար, նա կստանա միայն ՄՄ-ի ու Եվրասիական միության լիարժեք անդամ լինելու դեպքում: Հայաստանը շտապում է ձեռք բերել գոնե ձեւական այդ իրավունքը եւ դուրս գալ օդից կախված վիճակից: Ռուսաստանին սակայն դա պետք չէ: Ինչու Հայաստանին օժտել թեկուզ ձեւական իրավունքով, առավել եւս, եթե կա հնարավորություն ձգել այդ գործընթացը:

Այդ իսկ պատճառով Նազարբաեւն ու Լուկաշենկոն հրավիրվում են Մոսկվա խորհրդակցության, իսկ Սերժ Սարգսյանը մեկնում է Դուբլին ԵԺԿ լիագումար նիստին ելույթ ունենալու: Այս իրավիճակում Հայաստանի համար լավագույն տարբերակը կլիներ հայտարարել Եվրասիական միությանն ու Մաքսային միությանն անդամակցելու գործընթացը դադարեցնելու կամ սառեցնելու մասին: Դրա համար կան բոլոր հիմքերը, ի դեմս ուկրաինական ճգնաժամի:

Սակայն դա քաղաքական որոշման հարց է, որից Պուտինը զրկել է ոչ միայն Սերժ Սարգսյանին, այլ նաեւ նրա պառլամենտական ոչընկերներին: Նրանց որեւէ մեկին էլ Պուտինը չի վստահում, եւ ներկայում իր համար բարդագույն ժամանակահատվածում Հայաստանը փաթեթով օդից կախելը ամենահարմար տարբերակն է: Ըստ ամենայնի, հենց այդ պատճառով է, որ հայտնի քառյակը չի կարողանում համաձայնության գալ Տիգրան Սարգսյանին անվստահություն հայտնելու հարցում: Ամեն ինչ, կամ բոլորն օդից կախված վիճակում են:

Սերժ Սարգսյանին ու նրա խորհրդարանական ոչընկերներին թվում էր, թե սեպտեմբերի 3-ն արագ կուլ կգնա այն բանից հետո, երբ Յանուկովիչն ուկրաինական խայտառակությամբ կստվերի Հայաստանի քայլը: Բայց, Ուկրաինայում իրադարձությունները զարգացան այլ կերպ, Մայդանը խառնեց պլանները, եւ Հայաստանի խայտառակությունը ծածկվելու փոխարեն, Մայդանի ֆոնին դարձավ էլ ավելի ակնառու, պետությունը եւ նրա շահը թողնելով օդից կախված:

Աղբիւր՝ lragir.am

• < Prev
• Next >