«Ազգային ինքնորոշում միավորում» կուսակցության առաջնորդ, նախկինում՝ ՀՀ նախագահին կից սահմանադրական բարեփոխումների հանձնաժողովի նախագահ Պարույր Հայրիկյանը, Tert.am-ի հետ զրույցում ներկայացրեց մաթեմատիկական բանաձևի հաշվարկներով արված բացարձակ ժողովրդավարության «իր համակարգը», որը ենթադրում է համապետական ընտրություններ 2-3 տարի հաճախականությամբ, վարչապետի ու ԱԺ նախագահի ընտրություն և այլն: «Ես գտել եմ դրա բանալին, տվել եմ իրենց, հիմա եթե չեն ընդունում՝ կա՛մ իրենք հիմա հետին նկատառումներ ունեն, կա՛մ էլ՝ սահմանափակ մտավոր ունակություններ»,- մեկնաբանեց ԱԻՄ առաջնորդը:

- Պարո՛ն Հայրիկյան, հայտարարվեց, որ սահմանադրական բարեփոխումների աշխատանքային խումբը պատրաստ է առաջարկներ լսել, քննարկել: Ինքներդ պատրաստվո՞ւմ եք առաջարկներ անել, և եթե այո, ապա Ձեր առաջարկները մայր օրենքի ո՞ր ոլորտի իրավակարգավորումներին են վերաբերելու:

- Ես ի սկզբանե, մինչև իրենց աշխատանքների սկսելը ներկայացրել եմ, անհատապես Սահմանադրական դատարանի բոլոր անդամներին և Գագիկ Հարությունին, տվել եմ «Բացարձակ ժողովրդավարություն» ամփոփ գիրքը, որում ես հայտարարի եմ բերում մինչ այդ գրածս բազմաթիվ հոդվածների և գրքերի նյութերը: Այսինքն` դա իմ աշխատանքների ամփոփիչ հանրագումարային տարբերակն է, որում առաջնային քաղաքացու իրավունքն է: Այսինքն՝ էդտեղ տրված է, թե ուզում ենք ժողովրավարական երկիր ունենալ, ինչպիսին պիտի լինի երկրի կառուցվածքը՝ բանաձևի օգնությամբ: Այսինքն՝ այստեղ ոչ թե իմ նախասիրություններն են կամ իմ ցանկությունները, էնտեղ գրված է՝ « մաթեմատիկական ճանապարհով քաղաքացիները իրավահավասար են», այդ իրավահավասարությունը և քաղաքացու իրավունքներն ապահովելու համար պետք է ժողովրդավարությունն աճի: Աճի մինչև բացարձակ նիշ՝ 100 տոկոսի սահմանը: Ո՞րն է այդ սահմանը, ինչ ճանապարհով կարելի է հասնել, ամեն ինչ ներկայացված է: Մասնավորապես, որևէ քաղաքացու ձայն ընտրություններում, ընտրական համակարգի որևէ անկատարության պատճառով չպետք է կորի: Աշխարհում այսօր չկա այնպիսի ընտրական համակարգ, նույնիսկ՝ ռեյտինգային համամասնականը, որն ամբողջությամբ ապահովի քաղաքացիների՝ տեսականորեն և անառարկելիորեն, ներկայացվածությունը քաղաքացիների Ներկայացուցչական մարմնում:

Ես գտել եմ դրա բանալին, տվել եմ իրենց. կա՛մ իրենք հիմա հետին նկատառումներ ունեն, կա…մ էլ՝ սահմանափակ մտավոր ունակություններ:

- Այդ բանալին, որքանով ես եմ տեղյակ, այն է, որ յուրաքանչյուր պատգամավոր քվեարկի ոչ թե որպես մեկ անձ, այլ այնքան ձայնով, որքան ստացել է ընտրություններին: Այսինքն՝ եթե 5444 ձայն է ստացել, այդքան ձայնով, եթե 3220, այդքան՝ և ըստ այդմ էլ կընդունվեն որոշումները, ոչ թե առկա մեծամասնության որոշիչ 66 ձայներով: 


- Դա է, բայց դրանից առաջ շատ ավելի կարևոր է, որ այնպիսի համակարգ ընտրվի, դա կարող է լինել բազմամանդատ մեծամասնական կամ բազմամանդատ համամասնական, որ ընտրությանը մասնակցած որևէ քաղաքացու ձայն դուրս չմնա: Նախևառաջ դա պետք է երաշխավորել: Իսկ դա շատ հեշտ ու հասարակ մատուցել եմ, այնքան հասարակ, որ առարկելու որևէ բան չկա, ամբողջ աշխարհում բազմաթիվ մասնագետներ, որ նայել են, ինձ արձագանքել են, որևէ մեկը չի առարկել:

- Բայց դա, այնուամենայնիվ, ո՞ր համակարգն է:

- Դա իմ համակարգն է, որը ես վերցրել եմ բաժնետիրական ընկերությունների գործելաոճից: Երկու խոսքով ներկայացնեմ. ենթադրենք՝ Հայաստանն այսօր ունի 40 ընտրատարածք և Հայաստանում տրամադրված են պահպանել մեծամասնականը: Էդ 40 ընտրատարածքներում, քանի որ Սահմանադրությամբ որոշված է, որ պիտի լինի 131 պատգամավոր, այդ մեծամասնական ընտրակարգը գործում է ողջ Հայաստանով մեկ, Հայաստանը բաժանվում է 40 ընտրատարածքների, ամեն տարածքում լինում է 3-4 պատգամավոր; Ինչո՞ւ, որովհետև կա 131 թիվը, այսինքն՝ քանի որ 3x40 120 է, ապա պետք է լինի 4-ական պատգամավոր մի քանի ընտրատարածաքներում, որպեսզի լրացվի, դառնա՝ 131: Տարածքներն էլ պետք է այնպես բաժանվեն, որ ամեն մի տարածքի քաղաքացու վրա բաժանված ընտրողների քանակը լինի հավասար: Այսինքն՝ եթե տարածքից 3 պատգամավոր է ընտրվում, այդտեղ պիտի լինի օրինակ՝ 30 000 մարդ, եթե 4 հոգի՝ 40 000 մարդ: Հայաստանի ընտրատարածքները համարվում են առանձին միավորներ, ամեն մեկից ընտրվում է 3-4 հոգի, ի՞նչ է կատարվում. քաղաքացները գնացին ընտրության, կա 5 թեկնածու, իրենք ընտրելու են 3-ին: 3-ը ստացան 7000-ական ձայն և անցան, իսկ այն 2-ը ստացան 4000-ական ձայն ու դուրս մնացին: Մեկ շաբաթվա ընթացքում, նրանց, ովքեր չեն անցել, իրավունք է տրվում հայտարարել, թե ում են փոխանցում իրենց ձայները: Եվ փոխանցում են` պայմանավորվելով, որ օրինակ՝ մեկը պայմանավորվում է, ասում է՝«տես քեզ էսքան ձայն եմ տալիս, քո օգնականը պիտի լինեմ, բայց դու էլ պիտի իրականացնես այն ծրագրերը, որոնք ես խոստացել եմ իմ ընտրողներին»: Պառլամենտ մտնում են 3-ը, բայց նրանցից մեկը ունենում է 7000 ձայն , մյուս երկուսը 11 000-ական ձայն. 7 000 իրենցը, 4000 էլ ստացել են չանցած պատգամավորից:

-Լավ, ո՞վ է լինելու պետության գլուխը:

-Պետության գլուխ չկա, ավելորդ որևէ կառույց պետությունում չկա: Գործադիրը վարչապետը առանձին է ընտրվում, Ազգային ժողովը՝ առանձին: Եվ դատարանում էլ 2-րդ ատյանի դատավորներն ընտրվում են առաջին ատյանից, երբ առաջին ատյանի դատավորները համարվում են թեկնածուներ և 2-րդ ու վերադաս ատյանի դատավորներն ընտրվում են այդ թեկնածուներից՝ քաղաքացիների օգնությամբ:

- ԱԺ նախագահը և վարչապետը որտեղի՞ց և ում կողմից են ընտրվում:

-Ժողովուրդն է ընտրում բոլորին, վարչապետ ժողովուրդն ընտրում է առաջադրված թեկնածուներից՝ նախագահի փոխարեն, ինչպես նախագահի ընտրության դեպքում. 2-3 տարին մեկ Հայաստանում ընտրություններ են լինում և ընտրվում է երկրի վարչապետ:

-Ի դեպ, 2-3 տարի. մեծ ռեսուրսներ չի՞ պահանջում երկրից ու մեծ ջանքեր:

-Եթե ժողովրդավարությունը բարձր արժեք է, ապա դրա համար քաղաքացին և պետությունը ռեսուրսներ պետք է տրամադրեն: Հայրենիքի պաշտպանությունը կարևոր է չէ՞, դա համար գումար հատկացվում է, չէ՞: Ժողովրդի իշխանությունը կարևո՞ր է… մի քիչ էլ այդտեղ պետք է գումար հատկացնենք:

-Բայց չէ, որ ամեն անգամ երկիրն ընտրություններից հետո ցնցումների մեջ է ընկնում:

-Ցնցումների մեջ ենք ընկնում, որովհետև ընտրությունները ընտրություններ չեն: Ամերիկան 317 միլիոն բնակիչ ունի, 2 տարին մեկ ընտրություն է անում, ոչ ոք չի էլ զգում, որ ընտրություն եղավ, հանգիստ, համարում են, որ դա բնականոն կյանքի մի մասն է: Էդ ավազակներն են ցնցումներով մեզ վախեցնում, որ իրենք որպես ավազակ մնան: Եվ հետո, թե հակառակ տրամաբանությամբ գնանք, ուրեմն պետք է 15 տարին մեկ ընտրություն անել:


- Իսկ 2-3 տարին մեկ ընտրվելու պարագան, Ձեր կարծիքով՝ ի՞նչ կտա, արդյոք կբացառի գործադիր և օրենսդիր մարմիններ այն անձանց մուտքը, որոնք ուզում են թալանել և հարստանալ, և այդ նպատակով՝ ընտրությունները կեղծում են: Ընտրությունների նկատմամբ հետաքրքրությունը կնվազեցնի՞:

-Ընդհանրապես, օլիգարխների կամ պետական համակարգում ու որպես պատգամավոր աշխատելու իրավունք չունեցողներին պետք է օրենքով հետ պահես էդ գայթակղությունից: Օրենքը ասում է, որ պատգամավորը որևէ այլ գործով չպիտի զբաղվի, նույնը՝ կառավարության անդամը: Բայց, իհարկե, եթե մարդիկ ուզում են գումար տալով ուզում են դառնալ իշխանավոր, և եթե 2 տարի հետո նորից պիտի տան, նորից պիտի տան, աստիճանաբար դա դառնում է անիմաստ:

- Վերջին հարցը՝ պատգամավորության թեկնածուների և ընտրված պատգամավորի միջև օրինական պայմանավորվածությունների վերաբերյալ: Որ քիչ ստացածներն իրենց ձայները տալիս են, և այլն: Այստեղ կոռուպցիոն վտանգներ չեք տեսնու՞մ, որ բազմաթիվ թեկնածուներ կառաջադրվեն, ֆիկտիվ, հետո իրենց ձայները կտան «ընտրված» պատգամավորին: Այսինքն՝ նորից այդ ծանոթ հայկական պատմությունը:

-Ուրեմն՝ ընտրությունների ժամանակ միշտ կան էդպիսի հարցեր, էլի կլինեն: Բայց շատ կարևոր է, որ ընտրությունների հաճախականությունը թույլ է տալիս մարդկանց հասկանալ՝ ով է քաղաքական գործիչը, ով է՝ չարչին քաղաքականության մեջ: Մենք չենք կարող չարչիներին ընդհանրապես արգելել քաղաքական գործունեությամբ զբաղվել: Հիշե՛ք, ժամանակին «Շամիրամ» կուսակցություն էր ստեղծվել, չարչիություն էր՝ իշխանական լծակները գործադրելով, հիմա փողով են կուսակցություն ստեղծում: Բայց, երբ ընտրությունները հաճախակի են դառնում, նրանք, ովքեր հետին նկատառումներով մտնում են պետության կյանք, առանձին քաղաքացները սկսում են հասկանալ՝ ինչո՞վ է 2 տարվա մեջ նրա կատարածն օգնել իրենց; Ասում են՝ «սա չէր, որ 2 տարի առաջ եկավ , խոստացավ, որ պիտի պայքարի Եվրոպական միությանը մերձենալու օգտին, բայց ընտրվելուց հետո մեր ձայները, իմ ձայները տվեց էն մարդուն, ով կողմ է Չինաստանի հետ մերձենալուն»: Սա ստախոս է և սրան այլևս ձայն չեմ տա:

Աղբիւր՝ Tert.am

Հարցազրույց «Ազգային ինքնորոշում միավորում» կուսակցության նախագահ Պարույր Հայրիկյանի հետ

Գործակալներին սովորաբար վճարում է տերը, իսկ սրանք վճարվում են մեր հաշվին

-Պարոն Հայրիկյան, այսօր շատ է խոսվում անկախությունը կորցնելու վտանգի մասին: Տեսնո՞ւմ եք այդ վտանգը:

-Ընդհանուր առմամբ, մեր անկախության ձեռքբերման առաջին պահից Հայաստանի փաստացի անկախությունը վտանգված էր: Այդ վտանգվածությունն այս օրերին Մաքսային միություն անվան տակ է: Նախնական փորձ եղավ ԱՊՀ անունով ինչ-որ բան ստեղծել, հետո՝ ռուսական բազաների տեղադրումը, դրանից հետո՝ Ռուսաստանի հետ հարաբերությունները՝ որպես Եվրոպայի հետ հարաբերությունների հակակշիռ ներկայացնելը: Մաքսային միության ստեղծումն ընդամենը փորձ է ռուսական հիվանդագին հավակնությունների դրսևորման, որովհետև ավելի առողջ հավակնություն կլիներ, եթե Ռուսաստանը ձգտեր դառնալ Եվրոպական միության անդամ և իր խնդիրները դարձներ նաև ԵՄ-ի խնդիրները, բայց քանի որ Ռուսաստանում իշխանության տեր դարձան իմպերիալիստական հավակնություն ունեցողները, և իրենք գիտեն, որ դա ռուս մուժիկի համար, ոչ առողջ ռուսների համար հարազատ գաղափար է, Հայաստանին փորձեցին տանել այդ ուղղությամբ:

Ակնհայտ է ինձ համար, որ առայժմ նախնական քայլերն են արվում, բայց հայտարարությունները վտանգ պարունակող են: Ինչ վերաբերում է հեռանկարային գործողություններին, ապա դրանք Հայաստանի Սահմանադրությանը հակասող ծրագրեր են, օրինակ, Հայաստանն ինքնիշխան պետություն է, այսինքն՝ ինքն է հարաբերությունների մեջ մտնում մյուս պետությունների հետ: Այսօր արդեն խոսվում է, որ Հայաստանի՝ եվրոպական հարաբերությունների ապագան այսուհետ կվերահասցեագրվի Մաքսային միության ինչ-որ գերագույն մարմնի: Մենք մտնելու ենք ռուբլու գոտի, բայց Ռուսաստանում ռուբլով ոչինչ չեն հաշվում: Ոչ քաղաքագիտորեն, այլ մարդկայնորեն սա նողկալի է: Ռուսներն իրենք են գերադասում Ռուսաստանից փախչել, ինչո՞ւ մենք պետք է կողմնորոշվենք դեպի մի միավոր, որը բավական խնդիրներ ունի, էլ չեմ խոսում բարքերի մասին: 1000 հոգու մեջ ընկած նարկոմանների, սպանությունների, ալկոհոլից մահացածների թվով ռուսներն առաջինն են:

-Այդ դեպքում ինչո՞ւ ենք շտապում միանալ Մաքսային միությանը: Սերժ Սարգսյանը, օրինակ, ասաց, թե ինչո՞ւ պետք է դանդաղեցնենք:

-Մենք չենք շտապում, դա Ռուսաստանի գործակալական ցանցն է: Եթե մենք ասելով նկատի ունեք իշխանություններին, ապա ասեմ, որ այո, նրանք շտապում են, որովհետև գործակալ նշանակում է հանձնարարությունները կատարող: Գործակալը սեփական միտք չունի: Հիմա տերն ասել է՝ պիտի մտնեք: Իսկ ո՞ւր եք շտապում, ձեզ սպասող էլ չկա, ձեզ ընդամենն ուզում են օգտագործել: Դա չէ մեր ազգային իղձերին համապատասխանող քաղաքական դիրքորոշումը: Սա իր բացատրությունն ունի: Ընդ որում` գործակալներին սովորաբար վճարում է տերը, իսկ սրանք վճարվում են մեր հաշվին, այսինքն` ասում են` դուք մեր գործակալն ենք, և մենք թույլ կտանք հայ ժողովրդին քամել ինչքան կարող եք:

Այդպես է եղել ի սկզբանե: Այդ ճանապարհին էր Լևոն Տեր-Պետրոսյանը, ով եղբոր մահից գլուխը մի քիչ կորցրեց, հետո՝ 1996 թ. ընտրություններին, խայտառակ եղավ, և այդ խայտառակությունը նրան ստիպեց 1998 թ. հրաժարական տալ: Բայց Լևոն Տեր-Պետրոսյանն ի սկզբանե եղել է հակաանկախական: Կան հրատարակումներ` 1990 թ. անկախության հռչակագիրն ընդունելուց առաջ: Ես ուրիշ փաստեր ունեմ: 1990 թ. ամերիկյան Սենատը՝ 100 սենատորներից 40-ը, փաստաթուղթ էին ստորագրել և Գորբաչովին ասել էին, որ եթե դու առանց Հայաստանի Գերագույն խորհրդի որոշման որևէ քայլ ձեռնարկես, մենք բոլոր բանակցությունները կընդհատենք քեզ հետ, դա նշանակում էր, որ Ամերիկան արդեն ճանաչում էր Հայաստանի անկախությունը: Ես արտաքսված էի, Լևոն Տեր-Պետրոսյանը հետ ուղարկեց այդ նյութերը, ասաց, Գորբաչովը կնեղանա, եթե ես դա դնեմ շրջանառության մեջ:

Եթե Տեր-Պետրոսյանը կարող է ուղղակիորեն խուսափել դատից, Քոչարյանի գլխավերևում մշտապես պետք է կախված լինի քրեական հանցագործության դատը

-Դուք Լևոն Տեր-Պետրոսյանին բնութագրեցիք հակաանկախական, իսկ ինչպե՞ս կբնութագրեք ՀՀ երկրորդ և երրորդ նախագահներին:

-Ռոբերտ Քոչորյանն իր վրա է կրում այդ խարանը՝ իր քաղաքացու վրա կրակող մարդը հանցագործ է, այսինքն՝ ինքն իր քաղաքացիներին դեմ էր: Նա իրեն թույլ է տվել մի արտահայտություն, որ մենք ուժեղ ենք մեր ժողովրդից: Վրաստանի դեպքերի առիթով ասաց, որ Վրաստանի իշխանություններն իրենց ժողովրդից թույլ են: Իսկ ուժեղ ես ումի՞ց՝ քո ժողովրդի՞ց: Նրա ամենահակաանկախական քայլը «գույք պարտքի դիմաց» գործարքն էր՝ հազվադեպ տեղի ունեցող նախադեպ, ընդհանուր առմամբ՝ անթույլատրելի, բայց ինքը դա արեց, ավելին՝ հետո գազի գները պահպանելու անվան տակ դարձյալ «գույք պարտքի դիմացի» մեկ այլ տարբերակ՝ այլ ձեռնարկություններ տվեց: Հետո, չգիտես ինչու, ատոմակայանի կառավարման իրավունքը տվեց, այսինքն՝ հերթական, դասական իմաստով դավաճան:

Եվ դարձավ մեծահարուստ մարդ. ո՞ւմ հաշվին: Եթե անգամ ինչ-որ գործարք ես արել, կարող ես դառնալ հարուստ մարդ, բայց երբ մուլտիմիլիոնատեր ես դառնում, նույնիսկ ասում են միլիարդատեր, ունենալով բարձր իշխանություն, դա արել ես քո քաղաքացիների հաշվին, վերցնելով քո քաղաքացիներին պատկանող կտորները, դարձրել ես քո սեփականությունը: Եթե Լևոն Տեր-Պետրոսյանը կարող է ուղղակիորեն խուսափել դատից, Քոչարյանի գլխավերևում մշտապես պետք է կախված լինի քրեական հանցագործության դատը:

Ինչ վերաբերում է Սերժ Սարգսյանին, ապա նա ապացուցեց, որ ինքը դեմ է ազգային ինքնորոշման սկզբունքին, իսկ որևէ ազգի համար ամենակարևորն ինքնորոշման սկզբունքն է, որը ներառում է ազատություն, ինքնիշխանություն: Ժամանակին ես, ստեղծելով «Ազգային ինքորոշում միավորումը», տվել էի ինքնորոշման կարևորագույն սկզբունքը՝ սկսած անհատից, վերջացրած ազգային հավաքականությամբ՝ ներառյալ ազգը:

Հիմա Սերժ Սարգսյանը 3,5 տարի ժողովրդին խաբեց, որ գնում ենք Եվրոպա, իսկ երբ հարցը բավական հստակ դրվեց՝ Եվրոպա՞, թե՞ Մաքսային միություն, հանկարծ մեկ օրվա մեջ ինքը գնաց Մաքսային միություն: Սա էլ է դավաճանություն՝ այն դեպքում, երբ ՄՄ-ի գոնե հիմնադիր-անդամները երեք դիկտատորներ են: Սա հակաժողովրդական է՝ մեկ, և հակաանկախական է, որովհետև գիտի, որ առանցքում գտնվող Ռուսաստանի ղեկավարը հայտարարում է, որ ինքը ցավում է, որ Սովետական Միությունը քայքայվեց, որն, ըստ էության, Ռուսաստանն էր, և ինքը չգիտի, թե ինչու բոլշևիկները կոչեցին Սովետական Միություն:

Հետևաբար, դու քո ժողովրդին տանում ես միանալու մի միավորման, որը երազում է ռուսական կայսրությունը վերականգնելու մասին, իսկ կայսրությունն ընդհանրապես չարիք է: Բրիտանական կայսրությունը մի փոքր տեղավորվում է քաղաքակրթության սահմաններում, որովհետև այլևս դասական իմաստով կայսրություն չէ: Ավելի շուտ, դա ավանդապահ ինչ-որ մի միավոր է՝ իր նահանգապետներով, բայց այստեղ ձգտում են ստեղծել բիրտ կայսրություն և այդ նպատակն իրականացնելու ճանապարհին խախտում են իրենց կնքած պայմանագրերը և հակասահմանադրական նոր պայմանագրեր են ստորագրում:

-Նկատի ունեք «գազայի՞ն» պայմանագրերը:

-Այո: «Գազային» պայմանագրերի դեպքում նույնիսկ դրույթ կա, որ դու ուրիշից գազ գնելու իրավունք չունես: Սա նույնիսկ չի կարող լինել երկու մարդկանց հարաբերություններում, ուր մնաց՝ երկու պետությունների, մանավանդ, որ մեր Սահմանադրությունը մենաշնորհի դեմ հստակ դիրքորոշում ունի, այսինքն՝ Սերժ Սարգսյանը տարբեր ուղղություններով խախտեց մեր ինքնորոշման իրավունքը և մանավանդ միջազգայնորեն ընդունված պարտավորությունների տեսանկյունից՝ Հայաստանի տնտեսական ապագան:

Երեխաներին փչացնելու հատուկ քաղաքականություն է տարվում հանրապետականների իշխանության տարիներին

-Պարոն Հայրիկյան, այսօրվա երիտասարդությունը գիտակցո՞ւմ է անկախության արժեքը:

-Այսօրվա երիտասարդության համար էություն է դարձել անկախությունը, որի դեմ պայքարում են: Վերջին օրինակը, որքան ես տեղեկացված եմ, ռազմագիտության ուսուցիչն ասել էր երեխաներին, որ մենք առանց Ռուսաստանի չենք կարող, և երեխան ստիպված էր եղել ասել, որ, ոչ, մենք պետք է անկախ պետություն լինենք: Իսկ ուսուցիչները պետականորեն նշանակվող մարդիկ են և որոշակի ուղղություն ստացող, այնպես որ, երեխաներին փչացնելու հատուկ քաղաքականություն է տարվում հանրապետականների իշխանության տարիներին: Դպրոցի տնօրեն գիտեմ, որ ասում է երեխաներին՝ ինչ կարող եք արեք, Հայաստանից փախեք: Եվ իրենք այնքան են բթացած իրենց լկտիության մեջ, որ համարձակվում են հրապարակավ խոսել այդ մասին: Նոր սերնդի դեմ պատերազմ է հայտարաված, ինչպես ընդհանրապես հայության դեմ:

-1988-ի պահանջն արդիակա՞ն է դառնում այսօր:

-1988-ի պահանջը մեր կողմից բարձրացված մասով մշտապես արդիական է: Դրան զուգահեռ եկեք չմոռանանք, որ 1988-ին կար Լենին-պարտիա-Գորբաչով կարգախոսը, որը մենք փոշիացրինք: Եվ դա էր պատճառը, որ ինձ արտաքսեցին: Այն, ինչ ունենք, մեր երիտասարդներին իրապես մատուցելու և ճիշտ դաստիարակելու՝ որպես Հայաստանի արժանավոր քաղաքացիներ, այդ օրինակները չենք օգտագործում, այլ անում ենք ավելի վատը:

Չորս քաղաքական ուժերը, որ իրար միացել են, ԿԳԲ-ի գործակալներ են

-Մյուս կողմից՝ երկիրը դատարկվում է: Մարդկային ռեսուրսների խնդիր ունենք այսօր:

-Դա ստրատեգիայի հարց է: Ամեն ինչ, որ բացասական է արվում Հայաստանում, արվում է այն նպատակով, որ հայ մարդը հիասթափված հեռանա Հայաստանից: Տեսեք, Հայաստանը քաղաքացիներին մեծ գումարներ է պարտք և չի վճարում: Բա էդ ո՞նց եղավ, որ Ռուսաստանին վճարելու համար մտածեցիր «գույք պարտքի դիմաց»: Այդ նույն գույքը դարձնեիր բաժնետոմսեր (ես դա ծրագրով ներկայացրել եմ ժամանակին, հետո արդեն նախընտրական ծրագրումս է եղել), բաժնետոմսերը գնահատեիր որոշակի գումարով և տայիր այն մարդկանց, ում որ պետությունը պարտք էր:

Հիմա տեսեք, այդ չորս քաղաքական ուժերը, որ իրար միացել են, չորսն էլ ԿԳԲ-ի գործակալներ են: «Ժառանգության» մասին կարելի է մի քիչ վերապահումով խոսել: Իրենք շատ հստակ ասում են, որ Մաքսային միությանը կողմ են. «Բարգավաճը», որ կուսակցություն չէ, որովհետև կուսակցությունը լինում է կա՛մ իշխանամետ, կա՛մ ընդդիմադիր, «Դաշնակցությունը», որ արտաքին քաղաքականության դեմ այդքան ընդվզում էր, բայց հետո դեսպանների պաշտոն ստացավ, այսինքն՝ դրանք ԿԳԲ-ի գործակալներ են: Օրինակ, ինչո՞ւ էր պետք, որ Վահան Հովհաննիսյանը դառնար Գերմանիայում Հայաստանի դեսպանը: Գերմանիան Եվրոպական միության ամենահզոր պետությունն է, ուրեմն, այնտեղ պետք է լինի իրենց մարդը:

Թող պայքարի մասին խոսեն ճոռոմաբանողները՝ «պայքար, պայքար մինչև ազգի վերջ» գոռացողները

-Դուք նշեցիք, որ նոր սերնդի դեմ պատերազմ է հայտարարվել:

-Ամբողջ ժողովրդի դեմ:

-Եվ ինչպե՞ս կավարտվի այդ պատերազմը:

-Դա կախված է նրանից, թե իմ այս կոչերին մարդիկ որքան արագ կարձագանքեն, որովհետև եթե արձագանքեն, բայց ուշ, ես վստահ չեմ, որ հաջորդ գնդակից... Ինձ նորից փոխարինող մարդ այդքան արագ չի գա, որովհետև ես շատ մեծ ճանապարհ եմ անցել և շատ լավ հասկանում եմ, որ այդ գնդակն ինձ չտարավ, որպեսզի այսօր ես ինչ-որ բան անեմ: Հիմա ի՞նչ կարելի է անել. ես փորձում եմ բոլոր հնարավորություններով և ինձ ոչ միայն ճիշտ հասկացած, այլև գաղափարակից, զինակից մարդկանց հետ: Ցավոք սրտի, այսօր այդ նվիրյալների թիվը 500-ի չի հասնի, չնայած մյուս կողմից՝ գիտեմ, որ որևէ մեծ գործ արվում է 5 նվիրյալով: Երբ ԱԻՄ-ը հիմնադրեցինք, ընդամենը 5 հոգի կար, որոնցից մեկը Մովսես Գորգիսյանն էր, ում շիրիմին այցելելու ենք փետրվարի 18-ին: Հիմա նաև վերագրանցում եմ սկսել, ուզում եմ իմանալ, թե մոտավորապես 20.000 աիմականներից ո՞ր 500-ն են իսկապես պատրաստ լուրջ աշխատելու, պայքարի մասին չեմ խոսում, թող պայքարի մասին խոսեն ճոռոմաբանողները՝ «պայքար, պայքար մինչև ազգի վերջ» գոռացողները: Աշխատանք է սա:

Ռուսաստանի հետ պայմանագրերն անէացնելն ընդամենը 5 օրվա գործ է

-Հեղափոխական կամ «Մայդանի» սցենարի իրականացում կա՞ Հայաստանում:

-«Մայդանի» սցենար չէ, բայց հեղափոխական ոչ բռնի ուժի կիրառման ճանապարհ, այո, տեսնում եմ, սակայն Հայաստանում պետք չէ նման բաներ անել, որովհետև Հայաստանի հանդեպ այնքան վատ են վարվել: Պարզապես պետք է հավաքվել, իրար կողքի կանգնել, որոշումներ կայացնել ու գնալ առաջ: Վաղը ո՞վ պիտի պաշտպանի Սերժ Սարգսյանին: Մենք առանց հարձակումների գնալու ենք կանգնենք նախագահի նստավայրի դիմաց, 20 հոգու առանձնացնենք, ասենք, որ հիմա իրենք հանձնում են շենքը, գնացեք, վերցրեք, որովհետև այդ նույն ոստիկանները, նրանց երեխաները գազը 4 կամ 5 անգամ թանկ գնով չե՞ն գնում: Ընդամենն այդ շրջանում կապեր ունեցող մարդիկ լինեն, որ կարողանան աշխարհին կոչ անել սանձել ոտնձգություններն Ադրբեջանի կողմից, ու պայմանավորվենք, որ մենք Արցախի հակամարտության հարցն էլ ենք լուծելու, և որ հիմա մեզ խաղաղ թողնեն ազատվենք այս իշխանություններից: Այդ փուլն է միայն վտանգավոր, բայց դա ես ծրագրած ունեմ: Ռուսաստանի հետ պայմանագրերն անէացնելն ընդամենը 5 օրվա գործ է:

-Դեպի ո՞ւր ենք գնում:

-Դեպի կործանում, եթե այսպես գնա:

Հայրիկյանի ճանապարհը մինչև դու անցնես, քեզ 10 կյանք է պետք

-Փրկօղակ կա՞:

-Փրկօղակ չկա, կա փրկություն: Փրկությունն այն է, որ այսօր իրար կողքի կանգնենք, ազատությունը գնատահատող մարդիկ, և ամեն մեկս մերը ներդնենք: Բարդույթավորվածներ կան, որ իբր պայքարողներ են՝ վայ, չէ, Հայրիկյանը... Ե՛ս կանգնեմ քո կողքին, այ ողորմելի, Հայրիկյանի ճանապարհը մինչև դու անցնես, քեզ 10 կյանք է պետք: Ամենայն պատասխանատվությամբ եմ ասում՝ իմ բախտը բերել է, որովհետև դու կարող ես գրել լավ բանաստեղծություններ, բայց որ նաև երգեր գրես, դու կարող ես լավ երգեր գրել, բայց որ լավ ծրագեր գրես, կարող ես նաև ծրագրեր գրել, բայց որ նաև մարդկանց կազմակերպես, օրինակ ծառայես, լինես բանտերում, այդքան ճանապարհ անցնես, չմեռնես, այդ ամենն արդեն ինձնից անկախ է եղել: Այնպես որ բարդույթավորվել պետք չէ, պետք է օգտվել հնարավորությունից, կանգնել իրար կողքի, ոչ թե իմ դրոշի տակ, ես դա նաև սխալ եմ համարում, եթե իմ դրոշի տակ կանգնեն և համարեն, որ ես եմ բոլոր հարցեր լուծողը, ամբողջ շարժումը կդառնա խոցելի, դրա համար պետք է թիմով աշխատենք, բայց հաշվի առնենք բոլորի ներդրումները:

Աղբիւր՝ Hetq.am