Գրագէտ խաղացող խեղճ "մուժիկ"-ների մասին

Category: Հայտարարություններ

Published on 28 October 2013

Ասում են՝ շուն մի հաչեցրու... Բայց ինչու՞ չհաչի։ Որ չհաչի, մռնչալու՞ է, թէ՞ երգելու է։ Թող բնութեան ամեն արարած անի իր անելիքը։ Մենք էլ տեսնենք, ճանաչենք աշխարհը։
Հիմա գրագէտ խաղացող խեղճ <<մուժիկ>>-ների մասին։ Մարդն ազատ ու երջանիկ ապրելու իրաւունք ունի եւ ըստ այդմ կարող է ցանկացած միջոցներ ու ուղիներ ընտրել։ Հերոսը տարբեր է. նա անձնականը ենթակայեցնող է, նա միայն մի՝ իր, կեանքով չի ապրում, նա հաւերժի հետ է։ Եւ եթէ մենք դրական օրինակ չենք ստանում, կամ պիտի խօսենք այդ կերպարի կեանքի ինչ-որ դրական յատուածի մասին միայն կամ լռենք։ Ձախողումների փառաբանումով նոր ձախողումների ճանապարհ ենք բացում։
Մի նոր <<լակմուսի թուղթ>> էլ է բացայայտուել. ով ասում է, թէ ես Անդրանիկի հետ միաժամանակ Նժդեհի անունն եմ տուել, մատնում է ինքն իրեն։ Ոչ թէ այն պատճառով, որ Նժդէհը անցեալ դարասկզբին մինչեւ վերջ կռուեց բոլշեւիզմի դէմ, այլ այն պարզ պատճառով, որ ես այդ մասում իր անունը ընդհանրապէս չեմ տուել...